Als Informatie het
voor het zeggen had ...
Jan
van Til
Verdrietig,
ja, wanhopig bijna, schudde Informatie haar hoofd. “Als ik het voor het zeggen
had,” zei Informatie, “dan zou ik mezelf steevast op menselijke maat laten
modelleren!” Informatie zou het de mensen wel toe willen schreeuwen: “Zien
jullie het dan niet?! Jullie modelleren mij alsof ik een boef ben: met m’n
handen geboeid op de rug en m’n voeten vast in het blok.”
Nee, de
mensen zien het niet. Ze krijgen er maar geen oog voor. Al sinds jaar en dag
verliezen mensen zich zózeer in die prachtig mooie T van IT, dat crux van I
keer op keer buiten de lichtcirkel van bewustwording valt. “De T domineert de
I, en níemand die er van wakker ligt – nou, ja, behalve ik dan,” verzucht
Informatie.
Informatie
zit gevangen in gangbare modellen. Ze blijft hopen en kijkt tussen tralies door
naar blauwe lucht, naar zon …. Vurig verlangt Informatie naar vrijheid.
Dolgraag zou ze haar vleugels breed uitslaan en tot volle bloei komen! “Alleen
dan kan ik altijd van heldere betekenis zijn in handen van mensen in al hun
veelkleurige en wisselende situaties,” vertelt Informatie gepassioneerd.
Ja,
inderdaad, dáár draait het Informatie om; ze herhaalt het nog maar eens: “Ik
wil van situatie tot situatie en van moment tot moment van kraakheldere
betekenis zijn in handen van mensen. Dàt is mijn
passie; dàt maakt me door-en-door gelukkig!” En in
één adem er achteraan: “En dat lukt met de modellen-van-vandaag niet; met geen
mogelijkheid! Want ze zijn stuk voor stuk en doorgaans ook zo heel ijzeren
Heinig gericht op de enkele (probleem)situatie van een reeds (lang) vervlogen
moment.”
“Die
gevangenschap, die gedwongen opname in dergelijke modellen,” zo vervolgt
Informatie gloedvol haar betoog, “verlamt mijn potentie tot passende
dienstverlening enorm! En met dienstverlening, voor alle duidelijkheid, bedoel
ik hier de continue productie van actuele en situationele
informatie-tot-betekenis. Dàt sluit perfect aan bij
de manier waarop ik op mensen ínwerk en wat dat vervolgens weer bij hen
uítwerkt, enzovoort.”
“Bevrijd
mij daarom”, zo roept Informatie de mensen hartstochtelijk op, “uit die
knellende modellen en geef mij de ruimte! Breng me onder in nieuwe modellen.
Modellen waarin context en tijd me expliciet voorzien van de vleugels waarnaar
ik zo intens verlang. Vleugels waarmee ik de mensen enorme stappen vooruit help
en de dominante T mij niet langer raken kan.”
“Ja, zeker,
als ik het voor het zeggen had,” zo besluit Informatie, “dan zou ik mezelf
geheel en al laten modelleren op menselijke maat. Dàt
maakt me diep gelukkig! En, o, wat zal ik genieten wanneer ik IT dan uit haar
kinderschoenen zie glijden om werkelijk volwassen tot nieuwe en ongedachte
hoogten te klimmen! Ik kan niet wachten tot die dag.”
Februari 2018, 2018 © Jan van Til