Uw informatierekening

 

Jan van Til

 

 

 

Van iedere transactie waarbij mijn bankrekening (lees vooral: mijn geld) is betrokken, krijg ik keurig en op afgesproken termijnen een bankafschrift van ‘mijn’ bank. De bank laat mij over de door haar uitgevoerde transacties niet in het ongewisse. Transparantie heet dat ook wel. En ik? Ik sta daar niet eens bij stil. Het is ook zo doodgewoon. De bank voert al sinds jaar en dag mijn betalingsopdrachten uit. Zowel expliciet als ook impliciet via machtigingen. Met betrekking tot alle andere (gelukkig zeldzame!) transacties zoek ik contact met de bank en laat dergelijke transacties in voorkomende gevallen ongedaan maken. Soms komen politie en justitie daarbij in actie om de geschonden rechtsorde te herstellen/handhaven. Gelukkig is betalingsverkeer gebonden aan allerhande wettelijke voorschriften.

Ik ben de eigenaar van het geld; de bank treedt op als houder ervan. De bank is eigenaar van de bankrekening; ik treed op als bankrekeninghouder. Eigenlijk niets bijzonders. En zolang wij, de bank en ik, ons over en weer aan overeengekomen (wettelijke) afspraken houden en dienovereenkomstig gedrag vertonen, groeit ons wederzijds vertrouwen. Doodgewoon.

 

Dat wat voor betalingsverkeer zo doodgewoon is, moet dat zo snel als mogelijk ook worden als het gaat om informatieverkeer.

 

Het moet zo snel als mogelijk doodgewoon worden dat u de onbetwistbare eigenaar bent van alle informatie die over uzelf gaat – uw persoonsinformatie dus. Ja, informatie over de individuele persoon is eigendom van diezèlfde persoon! Dat is helemaal niet moeilijk; het is zelfs logisch! Vanuit dat vertrekpunt kan, analoog aan betalingsverkeer, een uiterst krachtig bouwwerk voor informatieverkeer worden opgetrokken.

Als krachtige aanzetten voor zo’n bouwwerk tellen alvast iDNA Manifest en Wbp2009. Neemt u alstublieft even de tijd om beide aanzetten te bestuderen?! De Wbp2009 is alvast een verademing vergeleken bij de huidige lappendeken aan privacywetgeving. Vindt u niet? En ligt het iDNA Manifest eigenlijk niet voor de hand? Van harte aanbevolen!

 

Hoe luidt bovenstaand verhaal dan voor uw ‘informatierekening’? Dat verhaal loopt vrijwel geheel analoog aan dat van een bankrekening. Leest u maar mee.

 

Van iedere transactie waarbij mijn informatierekening (lees vooral: mijn informatie) is betrokken, krijg ik keurig en op afgesproken termijnen een informatieafschrift van ‘mijn’ informatiebank. De informatiebank laat mij over de door haar uitgevoerde informatietransacties niet in het ongewisse. Transparantie heet dat ook wel. En ik? Ik sta daar niet eens (meer) bij stil. Het is ook zo doodgewoon (geworden). De informatiebank voert mijn informatieopdrachten uit. Zowel expliciet als ook impliciet via informatiemachtigingen. Met betrekking tot alle andere (gelukkig zeldzame!) informatietransacties zoek ik contact met de informatiebank en laat dergelijke informatietransacties met onmiddellijke ingang stopzetten. In dergelijke gevallen komen politie en justitie daarbij in actie om de geschonden rechtsorde te herstellen/handhaven. Gelukkig is informatieverkeer gebonden aan allerhande wettelijke voorschriften.

Ik ben de eigenaar van mijn persoonsinformatie; de informatiebank treedt op als houder ervan. De informatiebank is eigenaar van de informatierekening; ik treed op als informatierekeninghouder. Niets bijzonders (meer). En zolang wij, de informatiebank en ik, ons over en weer aan de overeengekomen (wettelijke) afspraken houden en dienovereenkomstig gedrag vertonen, groeit ons wederzijds vertrouwen. In elkaar en in de andere spelers in de (nieuwe) informatiemaatschappij. Doodgewoon.

 

In onze moderne maatschappij is het te veel de informatiehouder die met uw persoonsinformatie omspringt alsof hijzelf informatie-eigenaar is. Schaamteloos. Voor u resteert te vaak het machteloze nakijken. De gebrekkige privacywetgeving is niet meer dan een doekje voor het bloeden. De balans raakt zoek.

Dat leidt tot rijpende gevoelens van ongenoegen in/over onze netwerksamenleving. De ‘rijke’ vruchten daarvan zullen zich, onafwendbaar, openbaren in de vorm van een informatiecrisis waarbij de huidige financiële crisis bleekjes zal afsteken.

 

Onafwendbaar? U kunt natuurlijk een informatierekening openen!

 

 

 

Juni 2009, 2009 © Jan van Til

 

Voorgaande tekst is eveneens gepubliceerd op mijn blog “Informatiekundig bekeken”.