Leuker kunnen we het wèl maken!

 

Jan van Til

 

 

 

Wie kent de afbeelding “Message d’amour des dauphins” niet? Afhankelijk van ‘niveau van ervaring’ ziet u er onmiddellijk het één of het ander in. En wie zowel het één als het ander kàn zien, moet veelal (enige) moeite doen de dolfijnen opnieuw op te sporen.

 

Zoiets lijkt er ook wel aan de hand te zijn bij en rond de belastingdienst. Wie getraind is om eerst en vooral (overal) bestuurlijke problemen te herkennen, heeft de grootste moeite om nog op andere – diepere, vruchtbaardere – gedachten te komen. Die heeft de grootste moeite om te zien dat de problematiek niet op bestuurlijk vlak ligt maar eerst en vooral ‘elders’.

 

Zijn er alweer problemen bij de belastingdienst? Wat nu weer? Honderdduizenden aangiftes onherstelbaar beschadigd? Ach, ach.

 

Zou het misschien ook zo kunnen zijn dat het werkelijk een wònder – ik herhaal: een wònder! – móét heten dat er niet véél méér ongelukken gebeuren en zijn gebeurd?

Hebt u ook maar enig idee van het aantal ‘near accidents’ waarmee (bijvoorbeeld) de belastingdienst te kampen heeft (gehad)?

 

Zou het misschien ook zo kunnen zijn dat de manier waarop wij – traditioneel – met informatie omgaan zich domweg niet meer verdraagt met de manier waarop samenleving en informatiemaatschappij vandaag de dag ‘draaien’? Veranderlijk. Dynamisch. Veelvormig. Individueel. Eindeloos gevarieerd.

Hebt u ook maar enig idee van de hoeveelheden informatie die worden uitgewisseld tussen bedrijven/particulieren en (bijvoorbeeld) de belastingdienst terwijl er niet of nauwelijks sprake (meer) is van ècht gemeenschappelijke betékenis?

 

Zou het misschien zo kunnen zijn dat – redenerend vanuit samenleving en informatiemaatschappij zoals die vandaag de dag ‘draaien’ – de systemen bij (bijvoorbeeld) de belastingdienst ‘vol’ zitten met ‘built-in’ accidents? en wel vanwege de manier waarop wij – nog steeds traditioneel – met informatie omgaan?

Hebt u er ook maar enig idee van dat als gevolg van al die informatie-uitwisseling-zonder-gemeenschappelijke-betékenis domweg doorgewerkt wordt met betekenissen die eenvoudigweg wel tot ongelukken móéten leiden? Omdat dat nu eenmaal niet anders kàn; het zit immers ingebakken! Het zijn – om met Charles Perrow te spreken: ‘Normal Accidents’ (geworden).

 

Zou het niet zo kunnen zijn dat er gewoon geen houden meer aan is? Hoe goed wie-dan-ook zijn/haar best doet om de zaak bestuurlijk (en/of qua ICT) nu eens eindelijk op poten te krijgen?

Hebt u er ook maar enig idee van dat het probleem dáár helemaal niet – ik herhaal: helemaal niet – ‘zit’?

 

Of ziet u alleen maar dolfijnen?

 

 

 

Februari 2008, 2008 © Jan van Til